Μιστράλ, Φρεντερίκ

(Frederic Mistral, Μαϊγιάν, Μπους-ντι-Pov 1830 – 1914). Γάλλος συγγραφέας. Υπήρξε ο πιο εξέχων εκπρόσωπος του κινήματος για την αναγέννηση της προβηγκιανής γλώσσας και ποίησης τον 19o αι. Πρωτοπαρουσιάστηκε σε μια ομαδική δημοσίευση, την οποία επιμελήθηκε το 1831 ο Zoζέφ Ρουμανίγ (1818 – 1891), που ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της κίνησης για την αξιοποίηση των σκόρπιων λογοτεχνικών εκδηλώσεων, οι οποίες είχαν επιβιώσει μετά την παρακμή της μεσαιωνικής ποίησης στην προβηγκιανή γλώσσα (Langue d’ oc). Το 1854, με πρωτοβουλία του Μ., του Ρουμανίγ, του Τεοντόρ Ομπονέλ (1829 – 1886) και άλλων, συγκροτήθηκε το κίνημα των φελιμπρίζ (felibrige) –η ετυμολογία του όρου συζητείται ακόμα– που επεδίωκε να ξαναδώσει στην προβηγκιανή καθομιλούμενη μια κανονική ορθογραφική και γραμματική διευθέτηση της γραπτής γλώσσας, να διεκδικήσει τη διδασκαλία της στα σχολεία και να της δώσει την ικανότητα έκφρασης. Σε αυτό το τελευταίο μέρος του προγράμματος –το μόνο μη ουτοπικό– ο Μ. πρόσφερε την πιο υψηλή συμβολή του: μετά το ειδυλλιακό και ερωτικό ποίημα Mireio, που είναι το αριστούργημά του, ακολούθησαν το έπος Calendau, το αφήγημα σε στίχους Nerto (1884) με μεσαιωνικό θέμα, ένα θεατρικό έργο, μερικές συλλογές στίχων, μια αυτοβιογραφία κ.ά.· εκτός αυτού επιμελήθηκε ένα μεγάλο προβηγκιανό-γαλλικό λεξικό με τον τίτλο Θησαυρός του φελιμπρίζ (Tresor dou Felibrige). Στον Μ. οφείλεται επίσης η ίδρυση του Μουσείου της Άρλ, το 1899, στο οποίο συγκεντρώθηκαν όλες οι μορφές της προβηγκιανής λαϊκής παράδοσης. Τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1904.